جاده

جاده: نشستم، همینجا رو به روی تو، انگار هزارتا بلدرچین خون آلود زیر پوستم تمام شبو دارن پرواز می کنن، منتظر میمونم تا تو بیای، نمیای، میشینمو اینو میخوام، اما باز نمی یای. تمام تو رو تا خود صبح می دوم یه نفس، خسته نمی شم، من از نبودنت خسته نمی شم وقتی بودنت چیزیو عوض نمی کنه. دست میکشم روی گونه هات که عین تپه های برفی توی جاده زیر آبی آسمون یه نور زنده رو کشیده روی دامنه اش. نگاه جاده میکنم اما نه از رو به رو، من وقتی که دارم میرم به رو به رو نگاه نمیکنم، اینم برای اینه که تو همیشه از کنار اومدی، کنار اومدی، کنارم اومدی! بیا... بشین... بزار دوباره چشمات از من پر شه!بزار بفهمم یکی هست که شبیه هیچ کس نیست! یکی که منو برای خودش نمیخواد، یکی که بشه جلوش یه بچه کوچیک باشیو دلت خواد هیچ وقت بزرگیتو ببینی، من نشستم، همینجا، رو به روی تو! دستمو دراز میکنم سمت تو! یه سمت خالی تنها، یه درواه خالی که هیچی توش غیر از هوای نبودن تو نیست. نویسنده: رضا گوران