مدال تیغ

ای میوه ی ممنوعه ی من، سیب تو کال است بوسیدن روی گل تو خواب و خیال است تقصیر غروب رخ زیبای شما بود اوضاع جهان بی تو اگر رو به زوال است من بی تو بمانم به امید چه امیدی؟ این امر نه تنها که غریب است، محال است ما منتظر کاشت و برداشت ماهیم در مزرعه ی عشق تو دیگر چه روال است؟ ما مرغ گرفتار قفس گشته و شادیم در حضرت او هیچ مگر جای جدال است؟؟ ای گردن تو ناب ترین تیغه ی خورشید بر سینه ی ما تیغ گل عشق، مدال است شعر:کیوان محب خسروی