هنر استدلال: چطور منطقی متقاعد کنیم؟

ارسطو انسان‌ها را «حیوان ناطق» (rational animal) نامید. اما اگر درگیر بحث‌های سیاسی یا مذهبی شده باشید، می‌دانید که چقدر می‌توانیم غیرمنطقی باشیم. پس اگر عقل ویژگی متمایزکننده ماست [1، 2]، چگونه می‌توانیم بهتر استدلال کنیم؟

در این قسمت، ما نه تنها یاد می‌گیریم که استدلال در فلسفه فقط یک درگیری لفظی نیست، بلکه ساختار یک استدلال قوی که بر پایه‌ی محکمی از منطق بنا شده را کشف می‌کنیم. ما با دیدگاه افلاطون درباره «روح سه‌بخشی» آشنا می‌شویم: بخشی شهوانی که غرایز فیزیکی ما را هدایت می‌کند، بخشی روحی که تحت تأثیر شرافت و وظیفه قرار می‌گیرد، و بخش عقلانی یا منطقی که باید همیشه در صندلی راننده باشد [5، 8] و به دنبال حقیقت است.

همچنین، اجزای کلیدی یک استدلال را تحلیل می‌کنیم: مقدمات (Premises) که دلایل و شواهد باور شما هستند، و نتیجه‌گیری (Conclusion) که همان چیزی است که به آن اعتقاد دارید [12، 13].

به طور خاص، روی استدلال قیاسی (Deductive Argument) تمرکز می‌کنیم، جایی که اگر مقدمات درست باشند، نتیجه‌گیری باید درست باشد. یاد می‌گیریم که اعتبار (Validity) تنها به ساختار مربوط است (یعنی نتیجه‌گیری از مقدمات نتیجه شود) [15، 16]. در نهایت، هدف نهایی را تعریف می‌کنیم: استواری قیاسی (Deductively Sound Argument)، یعنی استدلالی که هم از نظر صوری عاری از نقص باشد (معتبر) و هم تمام مقدمات آن حقیقتاً درست باشند [18، 19].

گوش دادن به این قسمت شما را نه تنها به فیلسوف بهتری تبدیل می‌کند، بلکه فردی متقاعدکننده‌تر خواهد بود که دیگران به او گوش می‌دهند.