روش های برقراری ارتباط با بیمار

انسان موجودي اجتماعـي است كه از طريق ارتباط به تبادل احساسات، نگرش ها و هيجانات مي پردازد و بدين وسيله نيازهاي جسمي و رواني خود را تأمين مـي كند. ارتباط فرآينـدي پويا بين انسان هاست كه جهت تأثير گذاري، كسب حمايت متقابـل و كسب آنچـه جهت تندرستـي، رشد و بقاء ضـروري است استفاده مـي شود و زندگـي بدون ارتباط، خامـوش، كشنده و مرگبار خواهـد بود. ارتباط به منظور انتقال پیام بطور صحیح و استفاده و فهم درست از کلمات است. پیام عبارت است از بیان تفکرات و احساسات در قالب کلمات، نماد ها یا زبان بدن. در موقعیت های بهداشت و درمان ، ارتباط در جهت برقراری پیوندی حیاتی بین بیماران ، خانواده هایشان،پرستاران، پزشکان و سایر کارگزاران مراقبت سلامت به کار می رود فرایند ارتباط شامل: فرستنده پیام، کانال ارتباطی، دریافت کننده و بازخورد است. بنابراین برای برقراری ارتباط ابتدا فرستنده پیام باید فکر، اندیشه، عقیده یا احساسی داشته باشد تا بتواند پیام را تشکیل داده و منتقل کند. با توجه به این فرایند اگر پیام فاقد بازخورد باشد، ارتباط به صورت یک جانبه انجام می شود و هرگاه گیرنده عکس العمل و نظر خود را درباره محتوای پیام به اطلاع فرستنده برساند، ارتباط دوجانبه بوده و این نوع ارتباط مؤثر است. اهمیت ارتباط: ارتباط مستلزم انتقال اطلاعات از فرد فرستنده به فرد گیرنده به منظور افزایش دانش گیرنده، توانمندسازی وی برای انجام وظایف یا اثر گذاری بر نگرش ها و رفتارهای او می باشد. درک بهتر نحوهء وابستگی ارتباط با مسائل بهداشتی ، در نهایت می تواند به کاهش بروز بیماری، رنج بشری و میزان مرگ و میر ، ضمن افزایش رفاه فیزیکی و روان شناختی و رضایتمندی از مراقبت بهداشتی در میان اعضای جامعه کمک نماید. گاهی رابطهء نامطلوب مانع از بهبود بیماری خواهد شد و حتی ممکن است بیمار را برای همیشه از سلامت و یا زندگی سالم محروم سازد . در مقابل رابطهء مطلوب بیش از درمان با دارو در بهبودی بیمار اثر می گذارد. از اینجاست که پرستار آگاه و متعهد، بیش از برخوردهای خشک و فیزیکی با بیمار، به روابط اخلاقی،عاطفی و حمایتی اهمیت می دهد. آثار و نتایجی را که حسن رابطه با بیمار در بهبود و تأمین سلامت روح و جسم او خواهد داشت نیز همگان را به ضرورت این مهم واقف می سازد. با برقراري ارتباط مشكلات بيماران تعيين وبه استنـاد آن برنامـه ريزي مراقبتـي درمانـي تنظيـم مي گردد. پرستاران با برقراری ارتباط مشکلات و نیاز های بیمار را تشخیص داده و برنامه درمانی را تنظیم می نمایند. از طریق ارتباط بیمار احساس امنیت نموده و به تیم درمانی اعتماد می کند. لذا برقراری ارتباط مؤثر بطور وسیعی به عنوان یک شاخص کلیدی جهت رضایت ، همکاری و التیام بیمار در نظر گرفته شده است و توانایی برقراری ارتباطی مؤثر با دیگران، قلب تمامی مراقبت ها از بیماران محسوب می شود. بنابراین هر پرستاری باید از عهدهءاین مهم بر آید. شیوه برقراری ارتباط به طور کلی به دو حالت کلامی و غیر کلامی انجام می شود. www.larenmarketing.com