ساختار انقلاب‌های علمی به روایت توماس کوهن

در «ساختار انقلاب‌های علمی»، توماس کوهن نشان می‌دهد علم همیشه به‌صورت خطی و پیوسته پیش نمی‌رود، بلکه در چارچوب «پارادایم‌ها» عمل می‌کند. دانشمندان ابتدا در یک پارادایم مشترک کار می‌کنند، اما با انباشت مشکلات و شواهد ناسازگار، بحران به وجود می‌آید و در نهایت با یک «انقلاب علمی»، پارادایم قدیمی جای خود را به پارادایم تازه می‌دهد. این کتاب روایت می‌کند که پیشرفت علمی بیشتر شبیه تغییر فصل است تا یک خط صاف بی‌وقفه.