مو سرخه داستان هفتم کتاب عزاداران بیل نوشته ی غلامحسین ساعدی است، درباره ­ی پسری به اسم موسرخه که هر چی می خوره سیر نمی شود. مایه ی اصلی تمام داستان های این کتاب که در روستای بیل اتفاق می افتند جهل و فقر و خرافات است. این داستان در سبک ریالیسم جادویی نوشته شده، یعنی یک اتفاق غیرعادی و غیر ممکن در فضای عادی یک روستا اتفاق می افتد. در عین حال داستانی تمثیلیه که معنی و مقصودش به صراحت بیان نشده و خواننده باید برای کشف معنی تلاش کند.