قسمت هشتم – وارانه

ترانه کوردی وارانه (باران) از آلبوم سیوی سور (سیب سرخ) با صدای بیژن کامکار و شعر پرتوی کرمانشاهی که‌م بوش بچم دیره ، له‌ی شرشر وارانه یه‌ شو بمینه لامان مه‌ر ایره بیاوانه ئامان وه تو هاوردم ، دی بال و په‌رم نه‌شکن چو کوتر زه‌خمی‌گم هامه‌ لیو ای بانه عومریگه‌ چوه ریتم ، پامال جوانیتم بیلا که ده‌می ته‌ر که‌م لو چک چک زلفانه که‌م بوش بچم دیره ، ئه‌ر مردمه چو هیلم ئاخه شیوه‌که‌ت خیسه لی وه‌خت زمستانه ئی داد جوانیمان ، چو نه‌قش سه‌راوی بی خاوی بی و تاوی بی ئی اور وه‌هارانه تا گیان نه‌که‌نی عومری راحه‌ت نیه‌گری ای‌ دل بختت بسزی صه‌د جار مردن مه‌گه‌ ئاسانه دنیا ئه‌گه ویران بو ، رخم له چه چو پرتو ده‌رویشم و ئاواره‌ مالم وه سه‌ر شانه ترجمه: در این شرشر باران کمتر بگو دیر است ، بروم یک شب پیش ما بمان اینجا مگر بیابان است به تو پناه آوردم پر و بالم را نشکن مانند کبوتری زخمی روی این بام هستم عمریست چشم انتظارت هستم پامال جوانیت شده‌ام بگذار تا از آن چک چک موهایت دهانی تر کنم کم بگو بروم ، دیر است ، اگر بمیرم هم نمی‌گذارم چون پیراهنت خیس است در این وقت زمستان ای داد جوانیمان مانند نقش سرابی بود جوابی بود و تابی بود این ابر بهاران تا یک عمر زجر نکشی راحت نمی‌گیری ای دل صد بار بختت بسوزد مردن مگر آسان است اگر دنیا ویران شود از چه بترسم پرتو درویش و آواره‌ام خانه‌ام بر روی دوشم است