آبجی خانم ( نوشته: صادق هدایت )

آبجی خانم عنوان و شخصیت اصلی یکی از از داستان های رئالیستی ( رئالیستی انتقادی)، صادق هدایت و قصه دختری است که به سبب زشت بودنش هرگز موفق نمی شود خواستگار پیدا کند و سرانجام دست به خودکشی می زند. آبجی خانم دختری است، بلند بالا و لاغر و گندمگون و با لب های کلفت و موهای مشکی و در کل زشت. بر عکس خواهر کوچک او. ماهرخ، دختری است با قدی کوتاه، سفید، بینی کوچک، چشمانی گیرا و خوشرو همین موضوع باعث می شود که برای ماهرخ به زودی خواستگار بیاید و آبجی خانم خجالت زده و افسرده مورد طعن و سرزنش مادر و اطرافیان خود قرار گیرد. داستان در یک فضای بسته و فقیرانه که از نظر هدایت تمام بدبختی ها از آن سرچشمه می گیرد اتفاق می افتد: “ پدرخانواده بناست عباس نامزد ماهرخ، از طبقه پایین اجتماع است و جهیزیه ماهرخ که کلفتی یک خانواده را می کند یک سماور قدیمی است با یک چارقد و یک تنبان. ” در این داستان هر حادثه با روندی طبیعی و منطقی به حادثه ای دیگر می پیوندد. هدایت در این داستان می کوشد تا با همزمان قراردادن جشن عروسی ماهرخ و خودکشی آبجی خانم عمق فاجعه را بیشتر نمایان سازد:“ از ته حیاط صدای تنبک ننه حسن می آمد که می خواند: ای یار مبارک بادا… یک احساس مخلوط از تنفر و حسادت به آبجی خانم دست داد. پرده را انداخت، رفت روی رختخواب که کنار دیوار گذاشته بود نشست. بدون اینکه چادر سیاه خودش را بازکند، دست ها را زیر چانه زده به زمین نگاه کرد… ” هادی خوش سیما