اپیزود دوازدهم _ میناجمشیدپور؛ بانویی در مسیر بی انتها! قسمت دوم

گاهی، زمین از بالا شبیه نقشه نیست؛

شبیه قلبی‌ست که می‌تپد، با هر گام تو، با هر نگاه تو.

در قسمت دوم از گفت‌وگو با مینا جمشیدپور، پا به قاره‌ای می‌گذاریم که همزمان زخم‌خورده و زنده است: آفریقا. از خاک سرخ کنیا تا لبخندهای رواندا، از سکوت گرم اوگاندا تا زیباترین شکل هم‌دلی در زیمباوه. مینا برایمان تعریف می‌کند که در آفریقا، نگاه آدم‌ها مهم‌تر از نقشه‌هاست.

بعد، قدم می‌زنیم در سرمایی که تا استخوان می‌رسد: قطب شمال. جایی که نور دیگر معنا دارد، زمان دیگر حرکت می‌کند، و تو… با خودت تنها می‌مانی.

اما شاید عمیق‌ترین بخش این سفر، نه در عرض جغرافیا، که در عمق معناست. در بخش پایانی این اپیزود، با مینا درباره‌ی فلسفه‌ی سفر کردن حرف می‌زنیم. این‌که چرا سفر می‌کنیم؟ از چی فرار می‌کنیم یا به چی نزدیک می‌شویم؟ آیا سفر صرفاً رفتن است، یا دیدن؟ و اصلاً دیدن یعنی چه؟

اگر دنبال صدایی هستی که تو را از روزمرگی بِکَند، اگر می‌خواهی با گوش‌هایت جهان را لمس کنی، این اپیزود برای توست.

🎧 گوش بده، هم‌سفر شو، و اگر خواستی… راه برو