اپیزود یازده : حکایتی از باب سوم گلستان سعدی

خیلی زیبا بود🥲

وای چقدر خوب بود یکی از بهترین اپیزودا بود قسمت پایانی و ادغام صداها محشر بود

زیبا و تاثیرگذار مثل همیشه ❤️

ممنونم بابت این اپیزود.اشک ریختم و شونه هام بعد از مدتها سبکتر شد

چه هنرمندانه حکایتی از گلستانِ سعدی را به تاروپود مهاجرت گره زدید؛ همانی که همیشه واژه‌هایش آینه‌ای از هزاران «رفتن» و «ماندن» است. روایت شما مثل نسیمی بود که بوی خاکِ دور را با خود آورد؛ همان خاکی که گاهی زیر پاهایمان می‌ماند و گاهی در چمدانِ خاطرات. ادیت هنرمندانه و انتخاب حرفه‌ای موسیقی ، سکوتِ بینِ کلمات را از صدایِ دلتنگی‌هایی پر کرد که مهاجرت برایمان به ارمغان آورده؛ گاهی سبک مثل بالِ پرنده، گاهی سنگین مثل بارِ غربت. و آن صداها و روایت‌های پایانی... آه! مثل تکه‌های پازل یک دلتنگی بزرگ کنار هم نشستند؛ راویان دردانه‌ای که هر کدام تکه‌ای از دلِ ما را با خود برده‌اند. من—که خواهری فرسنگ‌ها دور دارم—نتوانستم اشک‌هایم را پشت واژه‌ها پنهان کنم. گویی شما نه‌تنها قصه‌بافتید که تارهای نامرئیِ قلبِ ما را نواختید. سپاس برای این اثرِ دل‌نواز که هم زخم را تازه کرد و هم مرهم شد و مهاجرت را نه یک رویداد که «احساسی جهان‌شمول» خواند.