شمارۀ 173 - غزلی از حداد عادل

سپیدی گل یاسی، تو آبیِ آبی

تو مثل برگ گلی، مثل قطرۀ آبی

تو صاف و ساده و پاکی، لطیف و شادابی

ستارۀ سحری، آفتاب صبح‌دمی

تو روشنایی شب‌های پاک مهتابی

تو سرخی گل سرخی، تو سبزی چمنی

سپیدی گل یاسی، تو آبیِ آبی

تو مثل خوشۀ انگور شوخ و شیرینی

تو مثل رشتۀ گوهر عزیز و کمیابی

تو مژده‌ای، تو امیدی، تو خنده‌ای، تو نوید

تو موج جاری دریا در آب مردابی

تو دلنواز منی، قبلۀ نماز منی

تو چل‌چراغ شبستان، تو شمع محرابی

هزار شکر که در زندگی تو بخت منی

هزار شکر که حتی دمی نمی‌خوابی