نهج البلاغه 1446 | جلسه بیستم 11 ذی القعده | حکمت 417

در این روایت گران‌بها، امام علی (علیه السلام) تأکید می‌کنند که هیچ کار خیری را کوچک نشمارید؛ زیرا حتی کوچک‌ترین کار نیک می‌تواند ارزش بسیار بزرگی داشته باشد و هر عمل خیر، چه کم به نظر برسد چه زیاد، اثر فراوانی دارد. همچنین هشدار داده شده که نباید تصور کنیم دیگران سزاوارتر از ما برای انجام کارهای خیر هستند؛ چرا که خیر و شر، هر کدام اهل و گروه خاص خود را دارند و اگر ما از انجام خیر باز بمانیم، افرادی دیگر جای ما را خواهند گرفت.

📌 هر کار خوبی را جدی بگیرید و به تأخیر نیندازید، چون ممکن است خداوند در آن لحظه توجه ویژه‌ای به شما داشته باشد.

📌 ترک کار خیر به معنای جای دادن آن به اهل شر است، پس همیشه در مسیر نیکی تلاش کنید.

📌 مراقب باشید لحظات توجه خدا را از دست ندهید؛ چون ممکن است در حال انجام معصیت باشید و خدا دیگر آن را نپذیرد، یا در حال طاعت باشید و خدا وعده داده که دیگر عذاب نخواهد کرد.

نتیجه: انجام حتی کوچک‌ترین کارهای خیر و ترک هرگونه عمل شر، می‌تواند تغییرات بزرگی در زندگی ما و جهان پیرامون ایجاد کند. این حکمت ما را به عمل و مسئولیت‌پذیری فردی در مسیر نیکی دعوت می‌کند.