ایمان به غیب، و پذیرفتن قلبی وجود ناشناختهها، جهان ما را گسترش میدهد و به آن عمق و ژرفا میبخشد. اگر جهان ما، همان جهان معلوم و دانسته و شناخته شده باشد، بسیار کوچک و تنگ و تاریک و حقیر است. دنیای معلومات و دانستهها، گوری است که فقط به درد این میخورد که آدمی در آن مدفون شود؛ یا قفسی است که انسان، بالوپر شکسته در آن زندانی گردد. برای رسیدن به هوای آزاد و فضای شاد زندگی، و خروج از بوی ماندگی و تعفّن و گندیدگی، و استشمام رایحهٔ دلانگیز حیات جاودانه و لازمان، و اتّصال به زلال بیکرانهٔ هستی، راهی جز این نیست که پنجرهٔ غیب را به وجود کوچک خویش بگشاییم. آنک عطر هستی مطلق به درون اتاقمان قدم میگذارد.
کاری از مجمع فلاسفه ایران
حکمتانه (هم اندیشی در فلسفه و حکمت)
و گروه هنری طعم نقد
اولین نفر کامنت بزار
محتوایی پیدا نشد
تمامی حقوق این وبسایت متعلق به شنوتو است