گاهی افتخار،گاهی فشار بی صدا

بعضی وقتا خوشحال بودم از اینکه پدرم نویسنده‌ست

ولی گاهی هم زیر نگاه‌ها و توقع‌ها خسته می‌شدم.

«تو که بچه‌ی نویسنده‌ای، باید همیشه درست بنویسی، مودب باشی، دقیق حرف بزنی…»

تو اپیزود دوم همرازی، درباره‌ی همین بالا و پایین‌ها با پدرم حرف زدیم.

یه گفت‌وگوی واقعی، بین دو نسل… بین دو زاویه‌ی نگاه.