با خودم فکر می کردم اگه از این شهر برم هیچ والی دلش برام تنگ نمی شه اما اگه نرم دلم برای خودم تنگ می شه. با تمام وحشتم از رفتن، اینجا،تو شهری که هیچ کس صدامو نمی شنوه. دارم غرق می شم. باید برم. شاید اینجوری صدامو پیدا کنم.
سفر کوانتومی وال تنها😊
همراه همیشگی ما موسسه سپیده صبح کاشان
با صدا و بیان زینب پناهی ( کارشناس ارشد روانشناسی)
اولین نفر کامنت بزار
سلام☺️❤️
خوش اومدید به اولین اپیزود کافه ...
همه چیز مهیاست تا خودتون رو بپذیرید
آیا ب...
فردی که در...
از پیلگی برای رسیدن به پروانگی-قصه نوجو...
تمامی حقوق این وبسایت متعلق به شنوتو است