سازو کارهای دفاعی، واپس رانی- سرکوب، یونگ و فروید - قسمت دوم

سازوکار دفاعی عبارت است از واکنش ناخودآگاه خود (من) به عنوان قسمتی از شخصیت به منظور کاهش اضطراب از طریق تغییر در ادراک واقعیت.[۱] مکانیسم‌های دفاعی شیوه‌هایی هستند که افراد به طور ناخودآگاه در برابر رخدادهای اضطراب‌آور به کار می‌برند، تا از خود در برابر آسیب‌های روانی محافظت کنند. اندیشه­ ی به‌کار گرفتن این اعمال دفاعی در سال ۱۸۹۴ توسط زیگموند فروید مطرح شد. به نظر او، سازوکارهای دفاعی موجب کنار زدن افکار متعارض یا ناخوشایند از حیطه‌ی هوشیاری شده و به این ترتیب اضطراب را در فرد کاهش می‌دهند.[۲] ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان دریاﻓﺘﻪاﻧﺪ کـﻪ ﺳـﻼﻣﺖ روانی ﺑـﺎ ﭼﮕـﻮنگی ﺑﻪکارگیری ﺳﺎزوﻛﺎرﻫﺎی دﻓﺎعی ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪﺷﺪه ارﺗﺒﺎط دارد. اﻓـﺮادی ﻛـﻪ اﻳـﻦ ﺳﺎزوﻛﺎرﻫﺎ را ﺑﻪ ﻛﺎرمیﺑﺮﻧﺪ ﺑﺎ اضطراب ﺑﻪﺧﻮبی ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ میﻛﻨﻨـﺪ و ﭘﺎﺳﺦ ﺳﺎزﮔﺎراﻧﻪ ﺑﻪ ﻛﺸﻤﻜﺶﻫﺎ می‌دﻫﻨﺪ. اﻳـﻦ ﭘﮋوﻫـﺸﮕﺮان ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ درﻳﺎﻓﺘﻪاﻧﺪ ﻛﻪ آﺳـﻴﺐ ﺷﻨﺎسی روانی ﺑـﺎ ﺑـﻪکارﮔﻴﺮی سازوﻛﺎرﻫﺎی دفاعی ﻧﺎپسند ارتباط دارد. [۳] 1- مکانیسم دفاعی، دانشنامهٔ رشد 2- پایگاه داده‌های روان‌شناسان؛ آشنایی با مکانیسم‌های دفاعی 3 - ظامزاده.ض، قمری گیوی.ح:سازوکارهای دفاعی و راههای مقابله در افراد مبتلا یه اختلال اضطراب منتشر و افسردگی اساسی: ﻣﺠله رواﻧﭙﺰﺷکی و رواﻧﺸﻨﺎسی ﺑﺎﻟﻴنی اﻳﺮان، ﺳﺎل ﭼﻬﺎردﻫﻢ، ﺷﻤﺎره 1، ﺑﻬﺎر 33 -38 ،1387