مفهوم «وابی‌سابی» در فرهنگ و فلسفه ژاپن

وابی‌سابی یک فلسفه زیبایی‌شناختی و یک سبک زندگی است برای ستایش سادگی و پذیرش نقص و ناپایداری در سرشت زندگی. بر اساس این فلسفه باید پذیرفت که زندگی در واقعی‌ترین شکل خود همیشه ناقص، ناپایدار و البته شکننده است. اما این نقص و ناپایداری نه تنها چیزی از ارزش زیستن نمی‌کاهد بلکه بر آن می‌افزاید. افزون بر این، زیبایی هر چیز را باید در نقصش دید نه در کمالش. همچون جام سفالی شکسته‌ای که از روزگاران دور به جا مانده و از هر جام بلورین سالم و درخشانی که امروز از کارخانه بیرون می‌آید با ارزش‌تر است. چون این جام شکسته یادگار شهرهای رفته بر باد و راوی قصه‌های رفته از یاد است. یادگار عصمت غمگین اعصار است. به این ترتیب در فلسفه وابی‌سابی فرق است میان «کهنه شدن» و «کهن بودن». بنایی کهن زیباست به دلیل تمام آجرهای شکسته و شکاف‌هایی که در دیوارهایش پدیدار شده و گردی که از روزگاران دور بر چهره‌اش نشسته است. پس نباید یک بنای کهن را با خاک یکسان کرد و از نو ساخت. بلکه باید صبورانه به ترمیمش پرداخت تا دوباره به زندگی باز گردد.