خانه طبیب (بنیاد ایران‌شناسی شعبه بوشهر)

بافت تاریخی بندر بوشهر در دل خودش خانه‌های تاریخی بسیاری جا داده، از این رو گردشگرانی که از بوشهر دیدن می‌کنن یکی از مهم‌ترین انتخاباشون بافت تاریخی بندر بوشهر هست.

این خانه‌ای که در این قسمت از برنامه بهش می‌پردازیم در محله بهبهانی توسط «میرزا غلامحسین گلشن» در دوطبقه ساخته شده و بعدها به خانواده طبیب واگذار شد. این بنا مانند سایر بناهای بافت تاریخی بندر بوشهر به شکل حیاط مرکزی طراحی شده و در چهار جهت حیاط اتاق‌هایی با کاربری‌های مختلف وجود دارد. از شناشیر – که در لهجه بوشهری همون بالکن هست - در جبهه خارجی سمت شمال بنا استفاده شده که نمای بسیار زیبایی به این بنا داده چرا که شما هر وقت در این شناشیر قرار می‌گیرید روبروی خودتون تا چشم کار می‌کنه دریای زیبای پارس رو می‌بینید که چشم‌ها رو نوازش می‌کنه. جدای از شناشیر راهروها و طارمه‌های بسیار زیبایی در هر چهار جبهه طبقه بالای ساختمان وجود داره که جلوه‌ای زیبا به این بنا بخشیده. ورود و خروج افراد از طریق دری چوبی و بسیار زیبا صورت می‌گیرد که در ضلع شمال شرقی ساختمان رو به خیابان قرار دارد. پس از عبور از یک دالان شما به حیاط این بنا می‌رسید که پر از گل‌های کاغذی و درخت هست، یکی از درختانی که بیش از همه توجه شما رو به خودش جلب می‌کنه درخت "جمبو" بزرگی هست که در این حیاط وجود داره و قد و قامتش از طبقه دوم هم بالاتر رفته و شما در فصل تابستون می‌تونید در کنار بازدید از این خانه تاریخی از میوه‌های گس و خوشمزه جمبو هم نوش جان کنید.

این بنا به نام «عمارت طبیب» در ۲۷ دی‌ماه ۱۳۷۷ هـش و به شمارهٔ ۲۲۵۳ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده و از سال 1373 خورشیدی به همت زنده‌یاد "سید محمدحسن نبوی" نخستین مدیر بنیاد ایران‌شناسی در بوشهر، در اختیار این بنیاد قرار گرفته است.