ذکر و پامنبری

در بوشهر مثل اغلب نقاط کشور از قدیم‌الایام برای اطلاع‌رسانی و برپایی آیین سوگواری خب نوحه‌هایی رو سر می‌دادند که به اونها "ذکر" میگن ذکرمعمولاً در روزها یا شب‌های عزاداری ائمه به‌ویژه در شب‌های ماه‌های محرم و صفر خوانده میشه و به کسانی که این نوحه‌ها رو سر میدن ذاکر میگن ذکرخوانی بعد از مراسم سنج و دمام دومین آیینی هست که عملاً حکم اعلام و آغاز مراسم سوگواری مذهبی رو دارد اما در اغلب مساجد ذکرخوانی بین دو روضه‌خوانی اجرا میشه تصمیم بر ترتیب و توالی این آیین‌ها معمولاً با بانیان مساجد و حسینیه‌هاست زمان‌بندی مجموع ذکرخوانی و پامنبری معمولاً بین پانزده تا بیست دقیقه است.

شیوه خوانش و اجرای ذکر و پامنبری به این شکل هست که ذاکر روی پله اول منبر میشینه و افراد به دور اون به‌صورت دایره‌وار میشینن در بعضی از مواقع هم ذاکر پایین در کنار پاسخ‌دهندگان میشینه و جلوی منبر میشینه روی زمین و در پامنبری به این شکل هست که افرادی که نشستن به دور نوحه‌خوان سینه‌زنی می‌کنند و به نوحه‌هایی که نوحه‌خوان می‌خونه پاسخ هم میدن من اینجا یک نمونه ذکر آماده کردم از آقای سید حسن حسینی از روستای قرآنی چارک شهرستان دشتی که با هم می‌شنویم.

در استان بوشهر بعد از ذکرخوانی به نوحه‌خوانی پامنبری می‌پردازند برخی ذکرخوانی رو مقدمه‌ای بر نوحه‌خوانی پامنبری می‌دانند و به‌نوعی این دو رو لازم و ملزوم همدیگر عنوان می‌کنند میشه گفت پامنبری از کهن‌ترین انواع نوحه‌خوانی هست و شاید این ادعا هم بی‌راه نباشه که بشه گفت ریشه یا علل پیدایش نوحه‌های سینه‌زنی کنونی بوشهر همین نوحه‌های پامنبری‌ها هست یکی از مشهورترین نوحه‌های پامنبری نوحة "لوای تعزیت" هست که من اینجا انتخاب کردم برای شما از آقای حاج مهدی حاجی‌پور مربوط به سال هفتاد و یک حسینیه محله دوّاس که با هم می‌شنویم.