فصل دوم: سعادت بر مدار فطرت (۴)

🖋 دکتر مهدی دوستان (پژوهشگر پسادکتری حکمت عملی دانشگاه امام صادق علیه السلام)

سعادت به عنوان هدف نهایی انسان، موضوع بحث در حکمت عملی می باشد. این مطلوب غایی و واقعی، در کارکرد یا فضیلتی از انسان قابل جستجو است که اولاً در حقیقت ذات او ریشه داشته و ثانیاً ویژگی مختص به او را تشکیل دهد. دو عنصر مفهومی أخیر، از طرفی با فصل انسان (در زبان منطقیون) و از طرف دیگر با فطرت او (در لسان دین) ارتباط می یابند.

فطرت، جزء "مخصوص" انسان ها است (در برابر غریزه) که در میان تمام آنها "مشترک" می باشد، رو به تعالی، تجرد و معنویت دارد، و امری بالقوه است که نیاز به تربیت دارد. بنابراین می توان گفت به فعلیت رسیدن فطرت، همان هدف غایی انسان، یا سعادت می باشد.

توجه به این مسأله چراغی است که برخی از گوشه های ماجرای قیام حسینی را بر ما روشن می سازد. هدف ما در فصل دوم #حسینیه_انسانیات آنست که بعضی از این زوایای پنهان را در طیّ چند منزل مورد کاوش قرار دهیم.

•••༺ إِنْسانيّاتْ؛ انجمن حکمت عملی ༻•••