حضرت ابوالفضل العباس(ع)

عباس بن علی ابن ابی طالب(ع) مشهور به ابوالفضل، پنجمین پسر امام علی(ع) و اولین فرزند فاطمه معروف به ام البنین است.

فاطمه را به علت داشتن چهار پسر به نام‌های عباس، عون، جعفر و عثمان امّ البنین(مادر پسران) نامیده اند.

عباس ابن علی(ع) نه تنها در قامت رشید بود، بلكه در خِرَد برتر و در جلوه‌های انسانی هم رشید بود، فردی بخشنده، شجاع و دلیر بود و رفتار پسندیده او در بین مردم زبانزد بود.

حضرت عباس(ع ) در همه دوران زندگی‌اش همراه برادرش امام حسین(ع) بود و عمر خودرا صرف خدمت به امام حسین (ع) كرد.

در كربلا دو امان‌نامه برای حضرت عباس(ع) و برادرانش فرستاده شد. امان‌نامه اول را عبدالله بن ابی المحل بن حزام عامری آورد كه برادرزاده ام البنین، مادر عباس(ع) بود، فرستاد و امان‌نامه دوم را شمر بن‌ذی‌الجوشن در ظهر عاشورا به عباس و برادرانش پیشنهاد كرد و او را با عنوان «پسر عمه» صدا زد، اما جوابی نشنید.

وقتی حضرت عباس(ع) شهید شد امام حسین(ع) بر پیكر برادر حاضر شد، به شدت گریه كرد و فرمود:اَلآنَ اِنكَسَرَ ظَهری وَ قَلَّت حیلَتی:اكنون كمرم شكست و چاره ام اندك شد.