رواق منظر چشم من آشیانه‌ی توست ۰۳۴

باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است ۰۳۹...

بی مهر رخت روز مرا نور نماندست ۰۳۸...

بیا که قصر امل سخت سست بنیاد است ۰۳۷...

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست ۰۳۶...

برو به کار خود ای واعظ این چه فریاد است ۰۳۵...

آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است ۰۳۱...

زلفش هزار دل به یکی تار مو ببست ۰۳۰...

ما را ز خیال تو چه پروای شراب است ۰۲۹...

به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست ۰۲۸...