اپیزود دوم: مهاجرت

بعضی ها فکر میکنند و بعضی ها فقط فرار می کنند

تو این چند ده سال گذشته، تعداد آدمایی که رفتن تو کشور دیگه زندگی کردن، کلی زیاد شده. یعنی تو سال 2020، تقریباً 281 میلیون نفر تو یه کشور دیگه ای غیر از جایی که به دنیا اومده بودن زندگی می‌کردن. اگه اینو با سال 1990 مقایسه کنی، می‌بینی که دو برابر شده.

البته خیلی از اینا به خاطر مشکلای امنیتی مجبور شدن فرار کنن و برن یه کشور دیگه پناهنده بشن. حالا چه خودشون بخوان چه نخوان، تو این مسیر افتادن و بعدش کلی سختی می‌کشن. مهاجرا با انواع و اقسام دردسرا و استرسای اجتماعی و اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنن که اینا رو سلامت روان و کیفیت زندگیشون خیلی اثر می‌ذاره.

سلامت روان با سلامت جسمی و کلی چیز دیگه مث درس خوندن، کار کردن، فقر و اینکه آدما بتونن تو یه جامعه امن و منصفانه زندگی کنن، ارتباط داره. با اینکه سازمان ملل تو سال 2015 تصمیم گرفت که سلامت روان رو تو اولویتاش بذاره، اما هنوزم بیماریای روانی یکی از دلایل اصلی مشکلای سلامتی تو دنیاست. مثلاً تو سال 2019، اختلالای روانی باعث شد 4.9 درصد از سالای عمر آدما با ناتوانی باشه، در حالی که تو سال 1990 این عدد 3.1 درصد بود.

تحقیقایی که تو اروپا انجام شده نشون میده مهاجرا نسبت به آدمای عادی، بیشتر احتمال داره که دچار مشکلای روانی مث اضطراب، افسردگی، استرس بعد از سانحه یا فکر خودکشی بشن. این هم به خاطر اون سختیاییه که قبل و حین مهاجرت کشیدن، هم به خاطر موانع و نابرابریایی که سر راهشون تو کشور جدید هست، مث نبود سیاستای حمایتی و خدمات در دسترس.

خلاصه کلام اینکه این مهاجرا بیچاره از یه طرف مجبورن جا و زندگیشونو عوض کنن، از یه طرف دیگه هم کلی دردسر سر راهشونه که اینا رو سلامت روحی و روانیشون اثر میذاره. پس باید بیشتر بهشون رسیدگی بشه و سیستما و خدماتی باشه که بهشون کمک کنه با شرایط جدید راحت‌تر کنار بیان.

پیمان شیرپور

لیلا سلیمی، سمیرا بهرامی، ایمان ولی‌زاده، کاملیا مافی، بهار فولادمهر، نغمه سیف الهی، آمنه قرایی، مهدیه اسماعیلی، ژاله سامری، عباس ترکی، نازیلا ابوئی مهریزی، لیلا ولی پور، شیرین کشمیری و.... به همراه دکتر علی برزگر