دوش از مسجد سوی میخانه می‌شد پیر ما ۰۱۰

سینه‌ام زآتش دل در غم جانانه بسوخت ۰۱۷...

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت ۰۱۶...

ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت ۰۱۵...

گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب ۰۱۴...

می‌دمد صبح و کله بسته سحاب ۰۱۳...

۰۱۲ ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما...

ساقی به نور باده برافروز جام ما ۰۱۱...

رونق عهد شباب است دگر بستان را ۰۰۹...

ساقیا برخیز و در ده جام را ۰۰۸...