این اثر صوتی، یه داستان عاشقونه کوتاهه که همانند خیلی از عاشقونه های دیگه، سعی میکنه حس لذت رو در شنونده بوجود بیاره. «استامینوفن» در واقع همون یار بی ملاحظه ایه که یدفعه تو رو تنها میذاره و اصلا هم براش مهم نیست که سردرد داره تو رو از پا درمیاره. شاید هم اشکال کار از خودته، که اونقدر به استامینوفن عادت کردی و بهش رو دادی، که الان نبودن یا بودنش، برات حکم مرگ و زندگی پیدا کرده. «فکر میکردم هستی تا سردرد نگیرم، نمیدانستم که نخواهی بود تا سردرد بگیرم... استامینوفن! من در همان روز اول آشنایی با تو مردم...».