نوستالژی و هویت

به لطف فراگیری شبکه‌های مجازی، این روزها زیاد به گوشمان می‌رسد که گروهی از مردم در ستایش یا حمایت از یک شخصیت یا دوره تاریخی شعار سر دادند؛ یا اینکه فلان همایش یا نشست برای بازخوانی و احیای یک اندیشه یا گفتمان در فلان دانشگاه یا اندیشکده برگزار ‌شد؛ از سیاست‌مداران می‌شنویم که از ارزش‌های اصیل‌مان دور شده‌ایم و باید مجددا به آن‌ها رجوع کنیم. خلاصه آنکه، اطراف‌مان پر شده‌است از گروه‌هایی که راهکار مشکلات کشور را در این الگو می‌بینند که یک دوره، اندیشه، یا سنّت باید از نو احیا شود: عده‌ای در حمایت از رضاشاه شعار می‌دهند؛ عده‌ای به دنبال تکریم ایران باستان و سلطنت کوروش هستند؛ عده‌ای به دنبال بازگشت به اصل انقلاب هستند؛ عده‌ای خواهان احیای حکومت عدل علوی هستند؛ عده‌ای خواهان بازگشت به شخص امام هستند. اما این علاقه‌مندی و شور نسبت به دوره‌ها و رویدادهای پیشین چیست و از کجا سر برآورده‌است؟