زخمای نابلد

با اتاقت شبا دردِ دل می‌کرد مرد دلتنگ حرفای سربالات انگشتایی که دیگه نمیرقصن توو پیانوی کهنه ی موهات اینکه توو آینه هیشکی نمیخندید خواب توو واژهاشو بهم میریخت فکر اون روزِ توو کافه که چشمات توی فنجو...