پنجاه و یک – امان از من و تو‌

حافظ‌دَرِ سرای مغان رُفته بود و آب زده نشسته پیر و صلایی به شیخ و شاب زده  سبوکشان همه در بندگیش بسته کمر ولی ز ترک کله چتر بر سحاب زده شعاع جام و قدح نور ماه پوشیده عذار مغبچگان راه آفتاب زده گر...

پنجاه و سه – مهدی کچل...

پنجاه و دو – خیالات شب‌های دراز زمستان...