چند صد سالی می شود که انسان سودای سفر به ماه را در سر داره. البته باید اشاره کنیم که این رویا در سال 1969 میلادی محقق شد اما در جریان همان سفر مشخص شد که ماه عالمی بدون هوا، خشک و صخره ایه و به خاطر همین رویای دیرینه زندگی بشر روی اون رنگ باخت. انسان برای آنکه حضوری مستمر و همیشگی روی ماه پیدا کنه به آب و خاک نیاز خواهد داشت و اگه آب و دیگر ترکیبات را بتوان روی ماه پیدا کرد آنوقت نیازی به انتقالشان از زمین نخواهد بود. بنابراین تنها قمر زمین شاید امروز فاقد حیات و هوا باشد اما ممکن است به خاطر بازه زمانی هرچند کوتاهی که برای خود اتمسفر داشته بتوانیم روزی روی آن مستقر شویم. براساس آن افسانه ها و داستان ها تصور انسان از ماه، جهانی با اتمسفر قابل تنفس و حتی حیات فرازمینی بود. حالا اما محرز شده که این جرم آسمانی فاقد هرگونه حیات است هرچند که برپایه برخی تحقیقات زمانی برای خود اتمسفر داشته. البته در حال حاضر ماه به خاطر اندازه کوچکش فاقد یک میدان مغناطیسی قدرتمند است و اتمسفر ندارد. به گفته دانشمندان اتمسفری که ماه احتمالا قبلا داشته به واسطه پرتوهای خورشیدی و بادهای شدیدی که با آن برخورد داشته اند از بین رفته است.