هوای لندن به خاطر دود ذغال سنگی که توی خونه ها و صنایع می سوخت حسابی آلوده بود. مردم از این وضع خسته شده بودن ولی کمتر کسی اعتراض میکرد. اما همه چیز از صبح روز 5 دسامبر 1952 عوض شد ، وقتی که لندنیها از خونههاشون بیرون اومدن و با صحنه های وحشتناکی روبهرو شدن. یک صحنه آخر الزمانی. شهر زیر چتری سنگین از دود سمی گرفتار شده بود. نفس کشیدن عادی بسیار سخت بود. بچهها و سالخوردهها مدام سرفه میکردن. بعضیها که دیگه ریهای برای نفس کشیدن نداشتن همون جا از حال میرفتن. اوضاع در منطقه پِدینگتون خیلی بدتر از بقیه نقاط لندن بود. گفته شده که حتی پرندهها از این آلودگی در امان نبودن و از آسمون به زمین میافتادن. آلودگی هوا تا سه روز بعد یعنی روز 8 دسامبر ادامه داشت و همون موقع جون چهار هزار نفر رو گرفت و چند روز بعد هم 12هزار نفر دیگه رو به کام مرگ کشوند .
این تراژدی خاکستری بعدها به «مه دود بزرگ» مشهور شد. مردم لندن دیگه فهمیده بودن که باید سکوت رو بشکنن و برای جمع شدن بساط این آلودگی کاری جدی کنن. اونا با شعار «ما هوای پاک میخواهیم» شروع به اعتراض کردن. کمی طول کشید ولی بالاخره جواب داد و در سال 1956 اولین قانون هوای پاک جهان تصویب شد.....
اولین نفر کامنت بزار
یادش بخیر...
تمامی حقوق این وبسایت متعلق به شنوتو است