آیا تمامی مجلات و سایت‌های سنتی صنعت بازی در آینده نابود خواهند شد؟ | پادجی، پادکست گیمینگ زومجی

تو چندتا چنل یوتوب دیدم که دارن به بازی اینترگلکتیک بد و بیار میگن و میگن این بازی ووکه چون خانمه قشنگ نیست و کچله واقعا این چ حرفیه ؛ بازیی ک هیچیش نیومده ی سریا میگن ووکه ینی تو واقعیت خانمی نداریم که صورت قشنگی نداره ؟ ینی تو واقعیت خانمی نداریم ک موهاش کچل باشه؟ هر خانمی که صورت و اندام قشنگی نداره خانم به حساب نمیاد ؟ مثلا خانم مریم میرزاخانی عزیز(روحش شاد) یه خانم کاملا معمولیه و کاملا یه خانم قهرمانه و گیمرایه عزیزی ک میگن کارکتر زن تو بازی باید بدن سکسی و صورت جذاب داشته باشه میتونم برن فیلمایه بزرگسالانه ببینن ببخشید زیادی پر حرفی کردم 🙏🏻🌹

من این هفته یه تایمی پیدا کردم و دوباره بلادبورن زدم. بعد برگشتم اپیزود 2 میازاکی که مربوط به بلادبورن هم میشد رو گوش بدم که توش به اینکه بازیسازی کوجیما، مطالعه محور هست اشاره کرده بودید. سوالی که داشتم اینه که کوجیما مثلا چه نوع کتابی رو مطالعه میکنه و مثلا میاد متال گیر میسازه؟؟

38:05 مگه بکواردهای الان پلی ۵ و ایکس باکس همین نیست ؟

دوباره توی پادکست بحث Alan Wake 2 مطرح شد و به‌نظرم خوبه بیشتر ازش بگیم؛ چون واقعاً لایق صحبت بیشتره. این بازی در انتقال حس بی‌نظیره؛ ترس، تعلیق، حس کارآگاهی و حتی آرامش شاید بپرسین آرامش؟ توی Alan Wake 2؟ اون لحظه‌هایی که بعد از پایان هر Chapter موسیقی معرکه‌‌ای پخش می‌شه و بعد اون همه فشار و تاریکی، فرصت مکث و هضم اتفاقات رو می‌ده، واقعاً آرامش‌بخش و بینظیره. گشت‌وگذار با ساگا کنار دریاچه، بازی رو از یک «گیم» فراتر می‌بره و کاری می‌کنه واقعاً خودت رو حاضر در اون فضا حس کنی. به‌نظرم رمدی اهمیت خوندن نوشته‌ها و صفحات داخل بازی رو بازتعریف کرده؛ حتی درقسمتی از بازی خود آلن می‌گه: «صفحه‌ها گم نمی‌شوند... آن‌ها فقط منتظرند که خوانده شوند» من شخصاً همه صفحات بازی رو مو به مو خوندم و همین نگاه باعث شد توی بازی‌های دیگه هم به متن‌ها و نوشته‌ها اهمیت خیلی بیشتری بدم. ببخشید اگه طولانی شد نظرم؛ ولی میدونستم دارم برای کسایی می‌نویسم که خودشون Alan Wake 2 رو زندگی کردن و هنوزم دوست دارن از زاویه‌های متفاوت‌تر درباره‌ش حرف بزنن