مغز کودک در برخورد با والدین سخت‌گیر یا نادیده‌گر

چگونه الگوی حضور والد، سیستم عصبی کودک را برای رابطه، اضطراب یا امنیت شرطی می‌کندمغز کودک، رفتار والد را «تفسیر» نمی‌کند؛آن را ثبت عصبی می‌کند.در سال‌های اولیه زندگی، والد برای مغز کودک نقش تنظیم‌کننده سیستم بقا را دارد.لحن صدا، نگاه، تأخیر پاسخ، و نحوه برخورد با خطاها، مستقیماً در آمیگدالا، هیپوکامپ و شبکه‌های تنظیم هیجان ذخیره می‌شوند.والد سخت‌گیر، حتی با نیت خوب، اغلب این پیام عصبی را منتقل می‌کند:«خطا خطرناک است.»نتیجه؟ مغزی همیشه در حالت هشدار، با قشر پیش‌پیشانی تضعیف‌شده و اضطراب پنهان.والد نادیده‌گر، حتی بدون قصد آسیب، این پیام را ثبت می‌کند:«هیجان تو مهم نیست.»نتیجه؟ سیستم دلبستگی ناایمن، قطع ارتباط هیجانی، و استقلالی که بیشتر شبیه تنهایی است تا بلوغ.در اپیزود ۷ رادیو بینا بررسی می‌کنیم:– مغز کودک چگونه «والد» را رمزگذاری می‌کند– تفاوت اثر عصبی سخت‌گیری و نادیده‌گیری– پیامد این سبک‌ها در رابطه کودک با همسالان و خودش– و سه الگوی تعامل امن که به‌جای کنترل یا رهاسازی، تنظیم عصبی ایجاد می‌کنندکودک آن چیزی نمی‌شود که به او می‌گوییم.کودک، آن چیزی می‌شود که مغزش تجربه می‌کند.اپلیکیشن (دانلود رایگان):https://radiobina.net/faq