غزل و تعبیر شماره 47 - غزل شماره 47

غزل شماره 47: به کوی ميکده هر سالکی که ره دانست دری دگر زدن انديشه تبه دانست زمانه افسر رندی نداد جز به کسی که سرفرازی عالم در اين کله دانست بر آستانه ميخانه هر که يافت رهی ز فيض جام می اسرار خانقه دانست هر آن که راز دو عالم ز خط ساغر خواند رموز جام جم از نقش خاک ره دانست ورای طاعت ديوانگان ز ما مطلب که شيخ مذهب ما عاقلی گنه دانست دلم ز نرگس ساقی امان نخواست به جان چرا که شيوه آن ترک دل سيه دانست ز جور کوکب طالع سحرگهان چشمم چنان گريست که ناهيد ديد و مه دانست حديث حافظ و ساغر که می‌زند پنهان چه جای محتسب و شحنه پادشه دانست بلندمرتبه شاهی که نه رواق سپهر نمونه‌ای ز خم طاق بارگه دانست تعبیر غزل 47: اگر به یاد خدا باشید و از هیچ تلاشی برای رسیدن به مقصود دریغ نکنید، در زندگی طعم موفقیت را چشیده و به مراد دلتان می رسید. به زودی بخت و اقبال به شما روی خواهد آورد. از لطف و رحمت خداوند ناامید نباشید، هر شکست تجربه ای به همراه دارد و مقدمه پیروزهای آتی در زندگی می باشد. پل های پشت سر را خراب نکنید. با بزرگان مشورت کرده و از تجربه های آن ها استفاده کنید.