نه‌ویسا

بیانِ کنار

این کنار باید بیانی یافت: «کنار» در پی آن است، که موسیقی را آنگونه که شاعری در تاریکی واژه‌ها را می‌پوید، به صدا درآورد. این نام، خود را در کناره می‌جوید، در سکوتی که کمتر شنیده می‌شود، در پی خلق صدایی دیگر، روایتی از واقعیتی.

شعرها همه از آن من‌اند، اما این پروژه، زاییده‌ی هم‌نشینی من و فناوری است. هوش مصنوعی، همچون سایه‌ای در پسِ پرده، که به کمکش موسیقی ساخته و اجرا می‌شود. اگر فناوری ما را به حاشیه رانده، پس بگذارید در هر کناری که هستیم، راهی برای خلق صدا و روایت بیابیم. ما ناچار به میدان آمده‌ایم، زیرا قدرت همیشه در دستان فناوری نیست و فناوری نباید در دستان قدرت محبوس بماند.

شعری از حافظ پایان‌بخش بیانِ «کنار» است:

«آسوده بر کنار چو پرگار می‌شدم

دوران چو نقطه عاقبتم در میان گرفت»