ی نفر درد میکشه اینجا

تو اتاق همیشه تاریکش

چند وقته هیچی یادش نیست

از رفیقای دور و نزدیکش

هیچکس حالشو نپرسیده

خیلی وقته که گمشده توو خودش

مثه ی دکه ی بدون جواز

چن ساله پلم شده رو خودش

همه چی تلخه توی خاطره هاش

زندگیش مثله زهرمار شده

ی غریبس که تازه فهمیده

اتوبوسو غلط سوار شده

صورتش صامت و سیاه سفید

مثه آرتیستای قدیمی شده

تلخ و مغرور خسته و زخمی

مثه بغض علی کریمی شده

هرچی لرزید خم نشد مثل کوه

تا ترک خورد و مثه کوهم ریخت

زندگیش تاب خورد و طوفان شد

وقتی بارون با باد رو هم ریخت

رو هم ریخت

ی نفرد درد میکشه ای