رضا ملک زاده - ری را

ری را دارد هوای آنکه بخواند ، در این شب سیاه

اون نیست با خودش ، او رفته با صدایش

او رفته با صدایش ، اما صدای آدمی این نیست

اما صدای آدمی این نیست

در این شب سیاه …

یک شب درون قایق دلتنگ خواندم آنچنان که من هیبت دریا را در خواب میبینم

او نیست با خودم ، او رفته با صدایم ، او رفته با صدایم

اما صدای آدمی این نیست ، اما صدای آدمی این نیست