پالت بند - برگ خزان

به رهی دیدم برگ خزان ، افسرده ز بیداد زمان ، کز شاخه جدا بود

چو زگلشن روکرده نهان ، در رهگذرش باد خزان ، چون پیک بلا بود

هی برگ ستم دیده ی پاییزی ، آخر تو ز گلشن ز چه بگریزی

روزی تو در آغوش گلی بودی ، دلداده و مدهوش گلی بودی

ای عاشق شیدا دلداده ی رسوا ، گویمت چرا فسرده ام

در گل نه صفایی باشد نه وفایی ، جز ستم ز دل نبرده ام

تیر غمش در ، دل بنشاندم ، در غم او من ، جان بفشاندم

تا شد نو گل گلشن و زین چشم ، رفت آن گل من از دست

با خار و خسی پیوست ، من ماندمو صد خار ستم واین پیکر بی جان

ای تازه گل گلشن ، پژمرده شوی چون من

هر برگ تو افتد به رهی ، افسرد و بی جان