داماهی - رفیک

گردو غبار لحظه و

وقتی ببینه درون درون

رفاقت از بین میره

وقتی که آدم بشه غرق تو خوشی و تو زرق و برق

همدلی از روا کجه

رفی که روز بی کسی یادش میره فریاد رسی

که آب به سر بالا رود فاصله شهر دلوم

از رو زمین تا آسمون کینه گرفت