من با زخم زبونات رفیقم

مرهم بزار ،با حرفات ، رو زخم عمیقم

با توام که داری به گریه م می خندی

کاش میشد بیایی و به من دل ببندی

تنها بودن یه کابوس شومه عزیزم

کار دل نباشی تمومه عزیزم

تو تو چشمات تو حرفات چی داری

که داری جوونیمو یادم میاری

وقتی نیستم کی سر رو زانوت بذاره

این تنهایی نگو که تمومی نداره

یه کاری کن از این زخم کاری