لخته لخته لخته خون میچکه از جون و تنم

شعله شعله شعله ور شد همه جای بدنم

بس که پامال ستم شد دل وامونده ی من

مث بازوی کتک خورده کبوده کفنم

آخ چرا دل به جگر گوشه ی مردم بستم

آخ چرا دل به جگر گوشه ی مردم دادم

یاد چشم تو میوفتم جیگرم میسوزه

یاد چشم تو میوفتم نفسم میگیره

نفس من که هلاکه نفساتن سهله

نفس مرغای کنج قفسم میگیره

آخ چرا دل به جگر گوشه ی مردم بستم

آخ چرا دل به جگر گوشه ی مردم دادم

دیگه هر تنگ غروب این دل مجنون تنهاست

میگه اون غمزه و اون عشوه و اون خنده کجاست

تو که رفتی پی کارت دل بی صاحب مُردم