منی که کل عمرمو

پی کسی نرفتمو

پی کسی نیومدم

پشت سر قطار تو

مثل یه پستچی خیس

فقط رکاب میزدم

شب بلند بدرقه

شب همیشه رو سیاه

شبی عمیق مثل آه

خودم سقوط کردم و

رسوندمت رسوندمت

رسوندمت به پرتگاه

هزار سال دیگه ام

غمت تموم باغچه رو

یه شوره زار میکنه

برو فقط نگاه کن

با خنده هام با صورتم

زمان چیکار میکنه