کشان کشان تو مرا کی بکشانی به نور

نشان بده تو مرا تا که نخفتم به گور

نگو روم نگو تا جان بنیوفتد شمر

بیا و تا که شوم از نفست چون بهار

امان بده که نفس تازه کنم جان جان

جوان بده که رود پیر ز جانم دوان

روح دمم که شوم از تن خاکم جدا

کوه شوم و به کشتی تو آیم الا