برای من یادگیری انسان و رفتارهای انسانی مانند یادگیری یک زبان خارجی بود. این یادگیری به من آموخت حتی برای کسانی که گمان می‌کنند این زبان را به شیوایی صحبت می‌کنند هم جاهای خالی زیادی در درک مطلب و واژگان وجود دارد.

 من معتقدم این کتاب، کتابچهٔ راهنمایی که به حکم ضرورت برای خود تهیه کردم، می‌تواند به همه برای درک بهتر روابط، موقعیت‌های دشوار و وضعیت‌های اجتماعی‌ای که زندگی ما را شکل می‌دهند کمک کند. از وقتی که می‌توانم به یاد بیاورم، همیشه یک پرسش بر زندگی‌ام سایه انداخته: وقتی ذهنت برای برقراری ارتباط با باقی انسان‌ها برنامه‌ریزی نشده باشد، چطور می‌توانی با آن‌ها ارتباط برقرار کنی؟ من جزو افرادی نیستم که معنای عشق، همدردی و اعتماد را به صورت غریزی درک می‌کنند، اگرچه عاجزانه مایلم درکشان کنم. همین باعث شد که خودم را به‌مثابه یک آزمایش علمی ببینم و کلمات، رفتارها و طرز فکرهایی را بیازمایم که اگرچه کاملاً به دیگر انسان‌ها شبیهم نمی‌کند، دست‌کم کمک می‌کند بتوانم مانند عضوی از اعضای گونهٔ خودم رفتار و عمل کنم.

 شکی نیست ذهن من جای عجیبی است، اما می‌توانید مطمئن باشید حوصله‌تان را سر نخواهد برد. کافی است یک دفترچه و یک جفت هدفون با خودتان بردارید؛ من هیچ وقت هدفونم را از خودم دور نمی‌کنم چون برایم در حکم دیوار دفاعی در برابر هجوم حجم زیادی از داده‌های حسی از جهان خارج است. کافی است همین دو چیز همراهتان باشد؛ حالا دیگر برای سفر آماده‌اید. بیایید حرکت کنیم!