مدل توسعه چینی این روزها بسیاری از سیاستمداران ایران را به خود جلب کرده و همزمان، تحریم‌های بین‌المللی، ایران را بیش از هر زمان دیگری به سمت شرق هول می‌دهد. در همین حال، توسعه سخت‌افزاری شبکه‌ای که ملی خوانده می‌شود یکی از دغدغه‌هایی است که در چند سال اخیر برای حاکمیت جدی شده بود و در نهایت، پس از آبان ماه امسال، از نان شب هم واجب‌تر شد. آیا می‌توان برای ایجاد این شبکه و زیرساخت‌هایش به شرکت‌های چینی دل بست؛ شرکت‌هایی که در دور پیشین تحریم‌ها، جور رقبای اروپایی را کشیدند و بازار را از انحصار آنها خارج کردند آیا این بار هم می‌توانند برای ما شبکه و دیتاسنتر بسازند؟