عبارت «ما هیچ، ما نگاه» در گفت و گوهای روزمره و در انتهای پیغام های تعجب آوری که در شبکه های اجتماعی در باره مسائل مختلف رد و بدل می شود، کاربرد جالب و تازه و پر تکراری یافته است. گویاست! چیزی مثل این که: ما فقط می توانیم ببینیم و هیچ کاری نتوانیم بکنیم! اما اصل این عبارت، ما هیچ ما نگاه، نام کتاب هشتم (آخر) سهراب سپهری از مجموعه ی اشعار اوست. زبان کتاب آخر سهراب، ما هیچ ما نگاه، انتزاعی و پیچیده تر از کتابهای پیشین اوست و به شکلی تجربه ئی نو در آمیزش مفاهیم و تصویرپردازی های متکی به واژه است. تتابع اضافات و استفاده از حالت مصدری واژه ها و ...، جدا از این که اندکی شعر را دشوار می نماید، فضا و مفهومی عمیق و تامل برانگیز به شعر داده است. شاید بیماری سهراب (سرطان) در اواخر عمرش و روحیه شاعر در هنگام سرودن این کتاب، آن را برخلاف کتاب پیشینش حجم سبز که سرشار از نشاط و فضای رنگین و حرف های زیباست، کتاب آخرش را اندکی غبار آلود نموده است. ما هیچ ما نگاه به نظر کتابی ناقص است که اجل مهلت پایان آن را نداده است. اما در عین حال، کتابی تاثیرگذار، تفکر برانگیز و البته در نوع خود زیبا و بی نظیر است. اجرای صوتی کتاب را سهیل قاسمی انجام داده و انتخاب موسیقی و میکس و مسترینگ آن را فرید حامد. کتاب در گروه کتاب گویا تولید شده است.