وقتی می‌توانید ببینید، عکس گرفتن کار سختی نیست. بهرحال همیشه جایی وجود دارد که می‌تونین از توی آن نگاه کنید. گاهی اوقات می‌توانید از چشمی دوربین ببینید، گاهی از LCD موبایل نگاه می‌کنیم، اصلا اگر هیچ کجا نباشه، حداقل می‌توانیم انگشت‌های دست را به صورت یک کادر دوربین در بیاوریم و از توی آن به صحنه روبرو نگاه کنیم. با این کار حداقل می‌توانیم ببینیم که کناره‌های عکس تا کجا پیش می‌رود و چه چیزی ثبت می‌شود. حالا چشم‌هایتان را ببندیدو فکر کنید با چشم‌های بسته چه می‌بینید؟ فکر کنید از چه چیزی قرار است عکس بگیرید؟ این همان شرایطی است که یک فرد نابینا دارد. حالا فرض کنید می‌خواهید با چشمانی که نمی‌بینند عکس بگیرید! و بدتر از آن اینکه وقتی عکس را گرفتید، حالا می‌خواهید آن را ببینید. این زندگی یک عکاس نابینا است. کسی که نه تنها قبل از گرفتن عکس، آن را نمی‌بیند، بلکه حتی بعد از گرفتن عکس هم آن را نخواهد دید. "سونیا سوبراتس" یکی از همین افراد است. کسی که هیچوقت عکس‌هایش را ندیده است.