ترجیح میدم خودمو تو شنهای روان بندازم......

بعضی وقتها برای هدف خیر باید غرور را کنار گذاشت.......

برج همچون جواهري عظيم ميدرخشيد......

مرگ از ميان ديوار سنگي هجوم ميآورد جايي كه همه يكي هستند، يك اراده بر همه حكم ميراند. در زير مردگان، زندهها تلاش ميكنند با اراده اي كور، تا به كندو خدمت كنند...

مگه ما دیوونه نیستیم؟ هرکدوم از ما ببره باید با اون مسابقه بده......

جانور آنها را گرفت و از زمين بلندشان كرد......

صدای فریاد باردا را شنید... صدای مشت و افتادن و صدای خشم آلود حاکی از دردی را شنید.....

حدس لیف به یقین تبدیل شد.اسیر کنندگانش نگهبانان خاکستری بودند...

تنها چیزی که حس میکرد تمایلش به مجازات کردن و صدمه زدن بود......