استاندارد شماره ۴۳ - شناسایی درآمد عملیاتی حاصل از قرارداد با مشتریان

این اپیزود به معرفی و توضیح استاندارد حسابداری شماره ۴۳ ایران می‌پردازد که از ابتدای سال ۱۴۰۴ لازم‌الاجرا است و معادل داخلی استاندارد بین‌المللی IFRS 15 است. هدف اصلی این استاندارد، ایجاد یک چارچوب واحد و شفاف برای شناسایی درآمد عملیاتی حاصل از قرارداد با مشتریان است تا پراکندگی استانداردهای قبلی را از بین ببرد و قابلیت مقایسه گزارش‌های مالی را افزایش دهد. این استاندارد یک مدل پنج‌مرحله‌ای را برای شناسایی درآمد معرفی می‌کند که شامل شناسایی قرارداد، شناسایی تعهدات عملکردی، تعیین قیمت معامله، تخصیص قیمت به تعهدات، و نهایتاً شناسایی درآمد هنگام انتقال کنترل کالا یا خدمت به مشتری است. همچنین، مثال‌های متعددی برای درک بهتر مفاهیمی مانند فروش با حق برگشت، کوپن‌های تخفیف، ضمانت‌ها و برنامه‌های وفاداری ارائه شده است. به طور خلاصه، این استاندارد بر زمان و چگونگی ثبت درآمد بر اساس انتقال واقعی کنترل به مشتری تمرکز دارد و برای حسابداران و مدیران مالی اهمیت زیادی خواهد داشت.