سحرگاهان که مخمور شبانه گرفتم باده با چنگ و چغانه نهادم عقل را ره‌توشه از می ز شهر هستی‌اش کردم روانه......

رو رو که نه‌ای عاشق ای زلفک و ای خالک! ای نازک و ای خشمک! پابسته به خلخالک با مرگ کجا پیچد آن زلفک و آن پیچک بر چرخ کجا پرد آن پرک و آن بالک......

دلا دیدی که خورشید از شب سرد چو آتش سر ز خاکستر برآورد......

ای عاشقان، ای عاشقان امروز ماییم و شما......

سُبْحَانَکَ یَا اللَّهُ، تَعَالَیْتَ یَا رَحْمَانُ، اَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ....

در آستانهٔ پیری گلایه از شب دنیا بد است مرد حسابی به احترام دیازپام بدون قصه و بوسه تلاش کن که بخوابی......

ما بزرگ و نادان‌ایم مثل گاو می‌نوشیم مرتعی سرابی را قحطی است و می‌دانیم گریه غرق خواهد کرد اسب‌های آبی را هم درشت و غمگین‌ایم هم سیاه و بدبین‌ایم هم برای آبادی قطره‌ای نمی‌باریم هم نگه نمی‌داریم ...

با درد بساز چون دوای تو من‌ام در کس منگر که آشنای تو من‌ام گر کشته شوی مگو که من کشته شدم شکرانه بده که خون‌بهای تو من‌ام......

تا ماه شب‌افروزم پشت این پرده‌ها نهان است باران دیده‌ام همدم شبم یارِ آن‌چنان است جان می‌لرزد که ای‌وای اگر دلم دیگر برنگردد ماهم به زیر خاک و دلم در این ظلمت زمان است......