ضیافت، مهمانی یا سومپوسیون (به یونانی: συμπόσιον) یکی از مهمترین دیالوگ‌های افلاطون است. موضوع این دیالوگ اروس یا عشق است و این اثر مهمترین اثر افلاطون در زمینهٔ عشق می‌باشد. اثر دیگر افلاطون دربارهٔ عشق که با ضیافت هم در پیوند است فایدروس می‌باشد. همچنین این رساله پیوندهایی هم با رسالهٔ فایدون دارد. ترجمه تحت‌اللفظی سومپوسیون «هم‌نوشی، هم‌گساری، هم‌پیالگی» است. این دیالوگ از دیالوگ‌های سقراطی افلاطون می‌باشد که در آنها سقراط چهرهٔ اول آن است. این رساله به گونهٔ روایتی‌است که در بخشی از آن خواننده شاهد گفتگوی بازیگران آن با یکدیگر است. تاریخ نگارش این رساله به درستی آشکار نیست ولی از قراین برمی‌آید که پس از سال ۳۸۵ (پیش از میلاد) نوشته‌شده باشد.